ตัวเสริมจรวดนั้นคล้ายกับType 10 และ 3 ที่เล็ก กว่าตรงที่ตัวเสริมจรวดประกอบด้วยแผ่นอะแดปเตอร์ ห้องขับดัน แผ่นก้น โคนหาง ครีบหางค้ำยัน และช่องระบายอากาศเดียว อย่างไรก็ตาม สำหรับ Type 21/Type 22 มอเตอร์ของจรวดจะติดกับระเบิดด้วยแผ่นอะแดปเตอร์ที่แตกต่างกันสำหรับระเบิดแต่ละประเภท และมอเตอร์จะไม่หล่นหายไปเมื่อมันไหม้ ปลอกอะแดปเตอร์พอดีกับส่วนท้ายของหัวรบและส่วนหน้าของจรวด และถูกตรึงไว้รอบเส้นรอบวงที่เชื่อมทั้งสองเข้าด้วยกัน ตรงกลางของฝาครอบจมูกมีช่องเสียบสำหรับฝาครอบระเบิดซึ่งติดไฟด้วยสายสะดือที่ต่อกับบูสเตอร์ผ่านรูในปลอกอะแดปเตอร์ ระเบิดจรวด Type 21/Type 22 ถูกปล่อยจากรางโลหะรูปตัว V คล้ายกับที่ใช้สำหรับมอเตอร์จรวดขนาด 19 ซม. อย่างไรก็ตาม ด้านข้างของเครื่องยิง Type 21/Type 22 ถูกเปิดออกด้านนอก เครื่องยิงเหล่านี้สามารถวางบนคันดินหรือติดตั้งบนbipods มีข่าวลือเกี่ยวกับรุ่นติดตั้งบนรถบรรทุก แต่ไม่พบตัวอย่างระบบนี้ เอกสารของญี่ปุ่นที่บันทึกไว้อ้างว่าระเบิดมีระยะ 10 กม. (6.2 ไมล์) แต่การทดสอบแสดงให้เห็นระยะเพียง 6.9 กม. (4.3 ไมล์) จรวดสามารถรับรู้ได้ง่ายด้วยเสียง "ฟองนกหวีด" ที่โดดเด่นขณะบิน กล่าวกันว่าความแม่นยำของจรวดนั้นไม่ดีและเส้นทางการบินนั้นไม่แน่นอนและไวต่อลมที่พัดมา พวกมันไม่ใช่อาวุธที่สามารถยิงไปที่เป้าหมายเฉพาะ แต่ยิงไปที่เป้าหมายแทน และอาจมีประโยชน์มากกว่าในฐานะอาวุธปิดล้อม