ก่อนการปฏิวัติฝรั่งเศส นักปรัชญาโบราณเขียนเกี่ยวกับไทแรนนิไซด์เนื่องจากทรราชถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามทางการเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอารยธรรมกรีก-โรมัน นักปรัชญาในยุคกลางถูกครอบงำด้วยแนวคิดของการปกครองแบบเผด็จการเช่นเดียวกัน แม้ว่าการวิเคราะห์ของนักศาสนศาสตร์บางคน เช่นโทมัส อไควนาสได้แยกความแตกต่างระหว่างผู้แย่งชิงซึ่งอาจถูกใครก็ตามฆ่าได้ ต้องโทษเจ้าหน้าที่รัฐเท่านั้น John of Salisburyเป็นนักวิชาการคริสเตียนยุคกลางคนแรกที่ปกป้องการกดขี่ข่มเหง ปัจจุบัน นักวิชาการส่วนใหญ่ติดตามต้น กำเนิดของกลยุทธ์การก่อการร้ายสมัยใหม่จากกลุ่มSicarii Zealots ชาวยิว ที่โจมตีชาวโรมันและชาวยิวในปาเลสไตน์ ในศตวรรษที่ 1 พวกเขาติดตามการพัฒนาจากคำสั่งนักฆ่า ชาวเปอร์เซีย ไปจนถึงผู้นิยมอนาธิปไตยในศตวรรษที่ 19 "รัชกาลแห่งความหวาดกลัว" มักถูกมองว่าเป็นเรื่องของนิรุกติศาสตร์ โดยทั่วไปคำว่า การก่อการร้าย ใช้เพื่ออธิบายความรุนแรงโดยผู้ที่ไม่ใช่รัฐแทนที่จะใช้ความรุนแรงของรัฐบาลตั้งแต่ขบวนการอนาธิปไตยในศตวรรษที่19