แม่อาจถูกจัดประเภทว่าเป็นคนอ่อนไหวเพราะไม่ตอบสนองต่อลูก เช่น พลาดหรือเพิกเฉยต่อสัญญาณหรืออารมณ์ของลูก) หรือโดยการก้าวก่าย เช่น ยึดติดกับวาระของตนเองมากกว่าลูก ปฏิสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนทำให้เด็กสามารถพัฒนาตนเอง การรับรู้ความสามารถของตนเอง ความอาย และทักษะการควบคุมตนเอง ความไวต่ำอาจส่งผลเสียต่อการทำงานทางสังคมของเด็กโดยบั่นทอนทักษะเหล่านี้ นอกจากนี้ นักวิจัยยังตั้งสมมติฐานว่าการดูแลที่ขาดความรู้สึกมีส่วนทำให้เกิดความผูกพันที่ไม่ปลอดภัยซึ่งไม่เอื้อต่อการสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม กลุ่มวิจัยของ Rubin ได้ตรวจสอบพฤติกรรมของมารดาและโครงสร้างที่เกี่ยวข้องกับความเขินอายโดยใช้องค์ประกอบที่รวมกัน ความเรียกร้องมากเกินไป ซึ่งรวมถึงการควบคุมที่ล่วงล้ำ การไม่ตอบสนอง ผลกระทบเชิงบวก และการแทรกแซงที่ไม่พึงประสงค์แต่ยังมีผลในเชิงบวก ซึ่งสามารถแตะต้องความรักระหว่างแม่กับลูก ตรงข้ามกับการควบคุมของแม่ที่มีต่อปฏิสัมพันธ์ มาตรการที่ใช้ในการศึกษานี้