การกำเนิดของโลกดวงจันทร์และระบบสุริยะโดยรวมเป็นปัญหาที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขในรายละเอียด ดวงอาทิตย์ อาจก่อตัวขึ้น จากการควบแน่นของเมฆก๊าซและฝุ่นขนาดใหญ่ในบริเวณศูนย์กลาง โดยมีดาวเคราะห์และวัตถุอื่นๆ ในระบบสุริยะก่อตัวขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน องค์ประกอบของพวกมันได้รับอิทธิพลอย่างมากจากการไล่ระดับอุณหภูมิและความดันในเนบิวลาสุริยะ ที่มีวิวัฒนาการ วัสดุที่มีความผันผวนน้อยสามารถควบแน่นเป็นของแข็งซึ่งค่อนข้างใกล้กับดวงอาทิตย์เพื่อก่อตัวเป็น ระบบสุริยะ ดาวเคราะห์บนดิน ธาตุที่เบากว่าและระเหยง่ายจำนวนมากสามารถควบแน่นในระยะทางที่ไกลกว่ามากเท่านั้นเพื่อก่อตัวเป็นดาวเคราะห์แก๊สยักษ์ ในปี 1990 นักดาราศาสตร์ยืนยันว่าดาวดวงอื่นมีดาวเคราะห์หนึ่งดวงหรือมากกว่านั้นหมุนรอบ การศึกษาระบบดาวเคราะห์เหล่านี้ได้สนับสนุนและท้าทายแบบจำลองทางทฤษฎีของนักดาราศาสตร์ว่าระบบสุริยะของโลกก่อตัวขึ้นอย่างไร ระบบดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะหลายระบบมีดาวก๊าซยักษ์ขนาดใหญ่ เช่นดาวพฤหัสบดีซึ่งโคจรอยู่ใกล้ดาวฤกษ์ ของพวกมันมาก ซึ่งแตกต่างจาก ระบบสุริยะ และในบางกรณี ดาวพฤหัสบดีร้อน เหล่านี้จะอยู่ใกล้ดาวฤกษ์ ของพวกมัน มากกว่าที่ดาวพุธจะอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ การที่ดาวก๊าซยักษ์จำนวนมากซึ่งก่อตัวขึ้นในบริเวณรอบนอกของระบบ จบลงใกล้กับดาวฤกษ์ของพวกมันมาก แสดงว่าดาวก๊าซยักษ์อพยพ และการอพยพดังกล่าวอาจเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของระบบสุริยะ ตามสมมติฐานของ Grand Tack ดาวพฤหัสบดีอาจทำเช่นนั้นภายในเวลาไม่กี่ล้านปีหลังจากการก่อตัวของระบบสุริยะ ในสถานการณ์นี้ ดาวพฤหัสบดีเป็น ดาวเคราะห์ยักษ์ดวงแรกที่ก่อตัวขึ้น โดยอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ประมาณ 3 AU ลากจากดิสก์ก่อกำเนิดดาวเคราะห์ทำให้มันตกลงไปประมาณ 1.5 AU อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ดาวเสาร์เริ่มก่อตัวที่ 3 AU และจับภาพดาวพฤหัสบดีด้วยเรโซแนนซ์ 32. (นั่นคือทุกๆ 3 รอบที่ดาวพฤหัสบดีสร้าง ดาวเสาร์สร้าง 2 รอบ) ดาวเคราะห์ทั้งสองดวงจะย้ายออกไปด้านนอกและกำจัดวัตถุใดๆ ที่จะทำให้ดาวอังคารใหญ่ขึ้น ดาวอังคารควรใหญ่กว่าดาวศุกร์หรือโลก แต่มีขนาดเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น The Grand Tack ซึ่งดาวพฤหัสบดีเคลื่อนที่เข้าและออกด้านนอก อธิบายถึงขนาดที่เล็กของดาวอังคาร